L’era un dì da fin da giügn … con la temperatüra in dal piàn che la girava in gìir i 30 gradi … temperadüra  imposibil per  nàa a fàa dü pàs nè la natüra !

 Alora a ma sòm decidüud  da nàa in colìna   … sü ai “Monti Bruno” sòra Magadìn. Fortünàad che trövi el penültim posc’t lìber per postégiàa la màchina.

 Partìsi sübìt in calzonìt e canotiéra in direziòn da Quartin.

Un sentée che conòsi bén perché  a l’hò fài altri vòlt, l’è un po’ un sü e giò.

La temperatüra l’éra bòna,  trövi sübit l’ombra sòta ai piànt, l’è un po’ ümid ma sa po’ còor ben.

 Dopo mèz’ora a ma fermi e  a ma guardi in gìir, con la bèla visc’ta sül piàn da Magadin

e sül  Làagh Magiòr.  L’è fantasc’tich … mia tanto limpìd per vìa da la fosc’chìa.

Però in certi zòn el teren l’é franàad giò in di valég’ …

la portàad vìa tüt chel che la trovàad … con i pònt da légn oramai marscìit.

 Per continuàa la pasegiàda chi che i po’ i déev saltàa da là del riàa … come un vero equilibrisc’ta per mìa volàa giò  in da la vàl !

A ma giri amò un po’ … e guardando in sü a trövi già i prìm mirtilli.

Mmh … ié pòch ma ié bonissim !

Tornando indré per nàa ala machina a vedì tanti picol fiorìt coloràad da giàald, da viòla e da biànch… u valéva la pena fermàs e fotografài… e pöo a rivedi la panchina visc’ta in primavera…

ma guarda un po’… l’é tüta desc’fada con i légn bütàad in gìir… mez màrc’ … che desolaziòn !

 Dopo quasi un’ora, tüt südàad a finìsi el mè gìir.

Che sensaziòn positìva … domàn a ga sarà un altro dì da inventàa e da güsctàa …

Sentée che ma piàas propi mìa dai Monti Bruno direziòn Quartìn